Bhutan staat al een tijdje op mijn bucketlist, waarschijnlijk omdat ik zo weinig van het land weet.Het heeft iets exotisch, onontgonnen en onontgonnen.Wat doe je daar, behalve de oostelijke Himalaya bewonderen (die echt adembenemend is) en wat hardcore wandelen en trekking?Als je van het buitenleven houdt, heeft Bhutan veel te bieden.Qua natuur is 72 procent van het land bedekt met bossen en met een totale bevolking van 700.000 is er vrijwel geen sprake van vervuiling.En de alfabetiseringsgraad is erg hoog, bijna iedereen spreekt Engels.Monniken, tempels en kloosters is een andere reden om te bezoeken.Bhutan heeft meer dan 20 Dzongs (indrukwekkende oude forten die ook monniken, tempels en regering huisvesten), meer dan 7.000 monniken en bijna evenveel nonnen en honderden tempels, waaronder een uit de zevende eeuw.Ik deed de relatief gematigde drie uur durende trektocht bergopwaarts (!) naar Khamsum Chorten (Royal Stupa) in Punakha.Afgezien van het adembenemende uitzicht en de lekkere warme kop thee die door de monniken wordt geserveerd als je de top bereikt, is de 17e-eeuwse tempel zelf de wandeling alleen al voor de kunst waard.Als je één Dzong of fort wilt bezoeken, moet het de Punakha Dzong zijn, die wordt beschouwd als een van de belangrijkste en ook een van de mooiste Dzongs in het koninkrijk.Het werd gebouwd in 1637-38 en was elke winter de zetel van de regering totdat Thimphu in 1955 werd opgericht als de permanente hoofdstad.Niemand praat over Bhutaans eten.Laat u niet misleiden door de monastieke soberheid van hun presentatie.Of het nu de overheerlijke chili cheesy ema datse was, de sterk verleidelijke chili en lokale Sichuan peperchutney, boterthee, pompoensoep of een simpele salade met lokale kaas (een kruising tussen paneer en feta)... ik kon er geen genoeg van krijgen.Het eten is niet glamoureus en ook niet overweldigend pittig.Je proeft de smaak van hun heerlijke rode pepers - vers of gedroogd - en ik keek vol verwachting uit naar de eenvoud en versheid van elke maaltijd.Ik koos de Aman-hotels, of Amankora zoals het bekend staat, voor mijn verblijf van een week in het land.Amankora ontleent zijn naam aan 'aman', het Sanskriet afgeleide woord voor 'vrede' en 'kora', wat 'circulaire pelgrimstocht' betekent, in het Dzongkha, de Bhutanese taal.Dit zijn een reeks lodges in de centrale en westelijke valleien van Bhutan, met elk acht tot 24 kamers, waar de verhouding personeel tot gast een ongelooflijke 3:1 is.Ik was geïntrigeerd waarom zo'n high-end internationale luxeketen ervoor koos om vijf lodges in Bhutan te hebben.De Amankora-gids Tenzin organiseerde een heerlijke boerenlunch in Paro waar we op matten op de vloer zaten en dampende rode rijst aten vergezeld van buikspek met radijs en rundvlees met vermicelli-noedels en de meest overheerlijke vegetarische momo's, allemaal weggespoeld met huis- rijstwijn gemaakt.Op de bergachtige rit tussen de hoofdstad Thimphu en Punakha stopte ik onderweg bij groenteverkopers die de meest verse broccoli, broccolini, verse rode pepers en een heleboel verschillende soorten verse bonen in hun peulen verkochten.Bhutan staat bekend om paddenstoelen (wild, oester en shiitake) en hun verrukkelijke aardappelen.Tenzin zei dat de gasten die hij voor mij had Virat Kohli en Anushka Sharma waren, die zo verliefd werden op Bhutan's aloo, mirchi en paddenstoelen dat ze nu regelmatig een zending naar Mumbai teruggestuurd krijgen.Als je een beetje Bhutaans koken wilt leren, organiseert de lodge in Punakha Bhutaanse kooklessen.De locatie van de klas is de voormalige boerenkeuken en het repertoire in mijn geval was ema datse en boomtomatenchutney.Je kunt ook kiezen uit een lijst met de meest populaire Bhutanese gerechten.Als het op drinken aankomt, is Bhutan zeker de 21e eeuw in gesprongen met een aantal gerenommeerde bieren (Druk pils en Red Panda), K5-whisky, een alcoholarme Bumthang-cider (appels zijn overal) en een internationale standaard van single malt genaamd Ter.Het zuivere, schone water zou een bijdrage leveren aan de kwaliteit van al deze brouwsels.Al deze en nog veel meer zijn beschikbaar bij alle lodges en inbegrepen in uw per nacht arrangement.Op eigen houtje door Bhutan reizen is niet gemakkelijk en niet handig en de meeste reizen moeten over de weg worden gedaan.Als je Amankora hebt om de kreukels te verwijderen, een eersteklas voertuig (Pajero), een uitstekende chauffeur en een lokale tweetalige gids te bieden, begin je te begrijpen waarom mensen in Bhutan voor een 'luxe' optie kiezen.Ik koos ervoor om drie van de vijf Aman-eigendommen te bezoeken - in Paro, Thimphu en Punakha.Je landt in Paro, dat de enige internationale luchthaven van het land heeft en de rit naar Thimphu is ongeveer anderhalf uur rijden.Veel van het stedenbouwkundige ontwerp van Thimphu, waaronder het National Ceremonial Plaza, het hooggerechtshof, het VN-huis, enzovoort, is gemaakt door de Amerikaans-Indiase architect Christopher Benninger uit Pune.De Driglam Namzha codificeert de traditionele regels voor de constructie van zowel Dzongs als gewone gebouwen.Alle gebouwen moeten worden gebouwd met veelkleurige houten gevels, kleine boogramen en schuine daken.Het maakt een elegante indruk.De buitenkant van Aman Thimphu heeft de soberheid van een klooster met een boeddhistische gebedsmolen als je binnenkomt.Binnen zijn de kamers natuurlijk zo groot als een Mumbai-appartement met houten vloeren, een houtgestookte verwarming, gigantische comfortabele bedden, badkuipen, amandeloliezout scrub en toiletartikelen uit hun nieuwe assortiment ... Ik zou kunnen doorgaan, maar je snapt de foto ?