Nu zijn er nog maar een paar duizend mensen.De prioriteit van de Russen blijft de afbakening van de territoria en de integratie van de volkeren.Moskou wil al zijn etnische groepen - inclusief de Oekraïners - terugbrengen tot de gedomesticeerde folklore van de Khanty en de Mansi.Moskou (AsiaNews) - Specialist Arkadij Baulo, adjunct-directeur van het Instituut voor Archeologie en Etnografie van de Russische Academie van Wetenschappen, beschreef in Sibir.Realii de huidige situatie van twee kleine volkeren van de Russische Federatie: de Khanty en de Mansi.Van hen zijn er nog maar een paar duizend mensen die in de autonome provincie Khanty-Mansijskaja wonen.Het gebied beslaat een half miljoen vierkante kilometer in centraal Siberië.Er wonen anderhalf miljoen mensen, waarvan 80% Russen en Tataren.Hoewel de Khanty en de Mansi twee verschillende etnische groepen zijn, hebben ze een gemeenschappelijk lot, dat hun namen zelfs heeft verenigd in de titel van de hoofdstad van Khanty-Mansijsk.Tot 1940 heette de stad Ostjako-Vogulsk, omdat de eerste Russische kolonisten de Khanty "ostjaki" en de Mansi "voguly" noemden.In werkelijkheid was het leven van deze volkeren meer verbonden met de rivieren en de taiga dan met de stad: elke familiestam van de khanty kreeg een rivier als vruchtgebruik waaruit ze hun rijkdom onttrokken zonder de natuurlijke hulpbronnen te beschadigen, beschermd door de goden van de bossen en rivieren.Houten afbeeldingen van deze goden werden in de familie bewaard op een heilige plaats in de graanschuur genaamd "ambar".Het was noodzakelijk om de barnsteen "zonder slechte gedachten" binnen te gaan.Anders zouden deze zwarte strepen op de boomstammen veroorzaken.Zelfs vandaag nog verwonderen reizigers zich over de buitengewone witheid van de berkenbomen in de Khanty-vallei, aan de rivier de Ob, die met 3.560 kilometer concurreert met de Wolga en Enisej om de palm van de langste rivier van Rusland.Een tentoonstelling van Khanty- en Mansi-cultusobjecten opende eerder dit jaar in Akademgorodok, de universiteitscitadel in de Siberische hoofdstad Novosibirsk.De tentoonstelling wekte grote belangstelling en is een embleem van het beleid van de staat om lokale culturen te herstellen.Zoals Baulo uitlegt, "zijn de Khanty's verdeeld in twee delen: noorderlingen wonen in het Jamal-gebied, zuiderlingen wonen in de regio Tomsk. De Mansi wonen van hun kant in de Berezovsk-provincie (van de berken), waar Peter de Grote's favoriete Aleksandr Menšikov stierf in afzondering; een klein deel van hen woont in de regio Sverdlovsk in de Oeral.De oorsprong van de twee groepen is vrij complex: de Khanty zijn een volk dat inheems is in de Arctische zone, terwijl de Mansi Fins-Oegriërs zijn, verwant aan de Hongaren, Esten en Finnen, uit de zuidelijke steppen, zoals blijkt uit een van hun belangrijkste goden, de ridder Mir-Susne-Kum.In de taiga waren de Mansi de eersten die paarden gebruikten.De stad Khanty-Mansijsk wordt herinnerd als de plaats van de botsing tussen de legers van prins Samara en de Kozak Ermak in 1582, een van de beslissende episodes in de Russische verovering van Siberië.De Russen hebben altijd het probleem van de grenzen gehad, zoals vandaag de dag kan worden gezien bij de botsingen in Oekraïne.Toen ze in de 16e eeuw Siberië binnenvielen, deporteerden ze alle Mansi ten westen van de Oeral en concentreerden ze zich aan de Aziatische kant.Daar integreerden ze, niet zonder moeite, met de Khanty, die op hun beurt van de Nenezi-kannibalen af ​​moest komen, die naar meer noordelijke gebieden werden verdreven.Sommigen beweren dat de Mansi meer van Iraanse afkomst zijn en grotendeels uit Zuid-Centraal-Azië komen.Tegenwoordig vormen de Khanty en de Mansi één volk, hoewel ze nog steeds de taalkundige verschillen en bepaalde genetische kenmerken behouden die de Turaniërs van de Europeanen onderscheiden.Het zijn zeer hardwerkende mensen, die altijd hebben geleefd van jagen en vissen, maar ze zijn ook bedreven in het bouwen en verzorgen van het milieu.De Khanty hebben de kunst van het jagen op rendieren behouden, wat mensen van over de hele wereld aantrekt, aangezien het praktisch het enige gebied is waar het is toegestaan.De kolonisatie van Siberië vond geleidelijk plaats: eerst met militaire expansie, daarna met orthodox-christelijke evangelisatie en tenslotte met de oprichting van een uitgebreid administratief netwerk.Dit laatste was gebaseerd op het lagersysteem, dat in de Sovjettijd de "Goelag-archipel" werd genoemd, zoals Aleksandr Solženitsyn vertelt.De definitie van territoria en de integratie van volkeren blijft de prioriteit van de Russen, die alle etnische groepen, inclusief Oekraïners, willen terugbrengen tot de gedomesticeerde folklore van de Khanty en de Mansi.Abonneer u op de Asia News-nieuwsbrief of wijzig uw voorkeuren